Peesblessures

Peesblessures komen regelmatig voor bij (sport)paarden en pony’s en kunnen veel verschillende oorzaken hebben. Denk hierbij aan de bouw en beenstand van het paard, het beslag, de voetbalans, als ook aan het trainingsregime, een trauma van buitenaf of het gek doen in de wei.

Bij paarden komen peesblessures met name aan de achterzijde van het pijpbeen voor. Verschijnselen van een peesblessure zijn ontsteking, warmte en zwelling. Als een paard net een peesblessure heeft opgelopen, voelt het been op de betreffende plek warm aan en kan opgezwollen zijn. Vaak loopt het paard ook kreupel. De kreupelheid kan al in een vroeg stadium weer verdwijnen, maar dat betekent niet dat de peesblessure genezen is. De doorbloeding van pezen is namelijk veel minder goed dan bijvoorbeeld in de spieren. Voedingsstoffen en afvalstoffen worden hierdoor slechter getransporteerd, waardoor het herstelproces veel langzamer op gang komt en maanden kan duren.
 
Vermoed je dat je paard een peesblessure heeft, neem dan direct contact op met je dierenarts. Deze zal met behulp van een echo (peesscan) bekijken in hoeverre het peesweefsel beschadigt is. Dit kan variëren van een klein scheurtje in de vezels tot een volledig doorgescheurde pees. De locatie en de ernst van de blessure bepalen de prognose voor het paard. Het is steeds beter mogelijk peesblessures in een vroeg stadium te diagnosticeren, waardoor de kans op herstel groter is. Het herstelde peesweefsel is wel littekenweefsel en zal daardoor nooit zo sterk worden als het originele weefsel. Daarom is een paard dat al eerder een peesblessure heeft gehad gevoeliger voor een nieuwe blessure.

Is de peesblessure acuut, dan wordt er vaak voor ontstekingsremmende en pijnstillende therapie gekozen in combinatie met het koelen van de pezen met koud water en boxrust. In overleg met de dierenarts wordt er daarna een vervolgplan opgesteld met één of meerdere behandelmethoden en een trainingsprogramma, afgestemd op het type blessure.

Zo zijn er vrij nieuwe behandelmethoden voor het bevorderen van de genezing van peesblessures zoals het inspuiten van de pees met platelet-rich plasma (PRP) en/of stamceltherapie. Daarnaast zijn er behandelmethoden als shockwave en lasertherapie en wordt vaak aangepast beslag geadviseerd.
 
Omdat het herstel van een peesblessure langzaam verloopt, is het belangrijk om niet ineens weer fanatiek te gaan trainen wanneer het paard weer goed lijkt te lopen. Een zorgvuldig opgesteld revalidatieschema laat de pees rustig en met regelmaat wennen aan belasting. Aquatraining kan hierin een goede aanvulling zijn. De trainingsopbouw duurt doorgaans minstens drie maanden en soms is zelfs meer dan een jaar nodig.
 
Bij het uitvoeren van het vervolgplan is regelmatig dierenartsbezoek nodig. Er worden dan nieuwe echo’s gemaakt om de vooruitgang van het peesherstel vast te stellen en het trainingsprogramma hierop aan te passen.

Vermoed je dat je paard een peesblessure heeft? Neem dan direct contact op met je dierenarts!

Dit is een samenvatting. Lees het volledige artikel ‘Peesproblemen (peesblessures) bij paarden’ op Paardenarts.nl van Iris van Gulik, paardenarts.