Droes

Droes is een zeer besmettelijke ziekte, waarbij er ontstekingen in de lymfeknopen optreden, veroorzaakt door de Streptococcus equi bacterie. Bijna alle paarden krijgen wel een keer droes, maar de ziekte wordt het meest gezien bij veulens in de opfok. Ook jonge paarden tot een jaar of 5 lopen een hoger risico en paarden die veel in contact zijn met andere paarden. Doorgaans knapt een paard goed op, maar droes kan in 1-2% van de gevallen ook dodelijk zijn. 

Als het paard de droesbacterie heeft opgelopen, vermenigvuldigd deze zich in de lymfeknopen, waardoor ontstekingen en pijnlijke zwellingen kunnen ontstaan.

3-14 dagen na besmetting treden de eerste verschijnselen op: koorts, heldere witte neusuitvloeiing. In de dagen erna wordt het paard sloom en wil het slecht tot niet eten en wordt de neusuitvloeiing pusachtig. Er ontstaan abcessen doordat de lymfeknopen ontstoken zijn. Het bekendste voorbeeld is de ‘droesbult’ onder of achter de kaak, maar dit hoeft niet altijd het geval te zijn. Door de pijnlijke keelstreek, is hoesten en slikken pijnlijk en zal het paard zijn hals gestrekt willen houden. Binnen een paar weken breken de ontstoken lymfeklieren meestal door naar de keelholte of naar buiten. Het paard zal zich dan snel beter voelen.

In enkele gevallen kan ‘gewone’ droes zich ontwikkelen naar verslagen droes. De bacterie heeft zich dan via de bloedbaan verplaatst naar andere plaatsen in het lichaam. Deze paarden zijn erg ziek met wisselende momenten van koorts, vermageren sterk en kunnen ook hoesten, koliek en/of diarree hebben. Bij deze vorm is er slechts een kleine kans op herstel. 

Droes is zeer besmettelijk, waardoor paarden met droes direct geïsoleerd moeten worden. De bacterie komt binnen via de neus of mond en besmetting vindt vooral plaats door direct contact (tussen paarden) en indirect contact (via andere personen, dieren en materialen). Een droesuitbraak heeft daardoor altijd een enorme impact op paarden en hun omgeving.

Na het begin van de infectie kan een ziek paard tot 4-6 weken andere paarden besmetten. Om nieuwe besmettingen snel op te sporen en te behandelen, moeten alle overige paarden op stal dagelijks getemperatuurd worden. Zet paarden met koorts direct apart.

De meeste paarden zijn na eenmaal droes te hebben doorgemaakt immuun voor de ziekte. ‘Dragerdieren’ blijven echter een groot risico. Deze paarden (dit zijn circa 10% van de paarden die droes heeft gehad) worden drager van de bacterie en zijn soms levenslang een besmettingsbron. Opsporing en behandeling van deze dieren is belangrijk! 

Je dierenarts kan de diagnose doorgaans snel stellen aan de hand van duidelijke verschijnselen. De diagnose kan ook gesteld worden aan de hand van een PCR-test op neusswabs en/of neus- en luchtzakspoelingen. Ook de inhoud van een abces kan zo onderzocht worden. Daarnaast kunnen afweerstoffen tegen droes aangetoond worden met een bloedtest; welke wordt ook gebruikt om dragerdieren op te sporen.

Vermoed je droes bij je paard, schakel dan altijd je dierenarts in om de juiste diagnose te stellen en een behandeling op te starten. Een ziek paard moet geïsoleerd worden van andere paarden en volledige rust krijgen. Alleen in een zeer vroeg stadium zal antibiotica kunnen helpen. In de meeste gevallen is beter om af te wachten totdat de abcessen vanzelf doorbreken naar buiten. Door de pijnlijke keelstreek kan eten en drinken moeizaam gaan en kan het paard erg benauwd zijn. Schakel bij problemen tijdig je dierenarts in. Hij/zij kan ingrijpen door het paard te behandelen met ontstekingsremmers/pijnstillers en soms antibiotica en/of door een buisje in de luchtpijp te plaatsen (tracheotomie).
 
Beperk de kans op een uitbraak van droes. Er zijn diverse preventiemaatregelen die je hierbij kunnen helpen. Ook is het mogelijk om gezonde paarden tegen droes te vaccineren. Informeer naar de mogelijkheden bij je dierenarts. 

Lees het volledige artikel ‘Droes’ (incl. preventietips) op Paardenarts.nl van Iris van Gulik, paardenarts.